می نویسم

به یاد روزهای انتظار                                                                                  

به یاد لحظه های فرا ق                                                                          

به یاد چشم های اشکبار                                                                   

به یاد سینه های داغ دار                                                        

به یاد خلوت های غم بار

به یاد غروب های دلگیر

وطلوح حسرت بار

به یاد او چون پرنده ای                                   

به سوی آسمان پر کشیدو                        

چشم منتظر را تا ابد                       

به انتظار خود گذاشت.  

 من و تو در کنار هم ، تو در آغوش منی و من غرق در احساساتم
سکوت سهم این لحظه عاشقانه ، در قلبم فریاد میزنم عشق من دوستت دارم صادقانه
هنوز چشمانم خیره به چشمان تو است
دیدن چشمهای زیبایت آرامش من در این لحظه ی عاشقانه است
دستانت را میفشارم
تو مرا میبوسی و من تو را در آغوش خودم میفشارم
گرمای آغوش تو ، سر میگذارم بر روی شانه های تو
سکوت را با صدای ترانه اشکهایم میشکنم
تو گوش میکنی و با من همترانه میشوی
تو اشکهای مرا پاک میکنی و من اشکهای تو را
میبوسم گونه ی مهربان تو را
نمیخواهم این لحظه بگذرد ای خدا
کاش میشد در کنار هم باشیم ، تا آخر دنیا
پس مطمئن باش لحظه ای نیز نمیتوانم بی تو باشم
من عاشق توام نمیتوانم لحظه ای جدا از تو باشم
میفشاریم دستانمان را در دستان هم ارام میگیریم در اغوش هم

پاییــز را دوست دارم ، برای بیزاری از سکوتش...

آسمان را دوست دارم ، به خاطر شکوه و وسعت بی کرانش...

بهــار را دوست دارم ، به خاطر جوانه زدن و تولد دوباره گیاهان و زندگی...

شــب را دوست دارم ، به خاطر مقدس بودنش...

عشق را دوست دارم ، به خاطر رنج و فداکاری هایش...

دریـا را دوست دارم ، به خاطر پاکی و زلال بودنش

و تو را دوست دارم بی آنکه بدانم

                                                   چرا؟؟؟